Dojazd do posesji przez działkę sąsiada a służebność drogi koniecznej

Ustanowienie służebności drogi koniecznej

Jedyną możliwością jest wystąpienie z powództwem – jeżeli nie ma możliwości polubownego porozumienia – o ustanowienie drogi koniecznej i formalnie wskazanie drogi w księgi wieczystej. Zgodnie z treścią art. 145 Kodeksu cywilnego (w skrócie K.c.):

„§ 1. Jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna).

§ 2. Przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości niemającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Jeżeli potrzeba ustanowienia drogi jest następstwem sprzedaży gruntu lub innej czynności prawnej, a między interesowanymi nie dojdzie do porozumienia, sąd zarządzi, o ile to jest możliwe, przeprowadzenie drogi przez grunty, które były przedmiotem tej czynności prawnej.

§ 3. Przeprowadzenie drogi koniecznej powinno uwzględniać interes społeczno-gospodarczy”.

Przepis art. 145 K.c. kreuje roszczenie o ustanowienie służebności drogi koniecznej. Roszczenie to może być dochodzone na drodze sądowej. Nie ma jednak przeszkód, aby właściciel nieruchomości potencjalnie obciążonej uczynił mu zadość, dobrowolnie zawierając umowę o ustanowienie tej służebności (tak Z. Gołba, Służebności gruntowe, s. 99; W. Kocon, Droga konieczna, s. 52–53; W. Katner, Ustanowienie służebności, s. 130; inaczej S. Breyer, Droga konieczna, s. 738; E. Gniewek w: System Prawa Prywatnego, t. 3, 2013, s. 423; S. Rudnicki w: Komentarz do Kodeksu Cywilnego. Księga druga, 2011, s. 88). Możliwe jest także zawarcie ugody sądowej w toku postępowania o ustanowienie służebności drogi koniecznej (tak m.in. B. Bladowski, A. Gola, Służebności gruntowe, s. 22; A. Wąsiewicz w: System Prawa Cywilnego, t. 2, 1977, s. 691), przy czym w takim wypadku nie ma wymogu, aby właściciel nieruchomości obciążonej złożył swoje oświadczenie w formie aktu notarialnego (zob. orzeczenie SN z 13.10.1955 r., sygn. akt III CR 599/55). Służebność drogi koniecznej może powstać ponadto przez zasiedzenie (W. Kocon, Droga konieczna, s. 54).

Wniosek o ustanowienie drogi koniecznej

Z uwagi na powyższe, jeżeli nieruchomość nie posiada dostępu do drogi publicznej, to może Pani wystąpić o ustanowienie takiej drogi koniecznej, a więc dojazdu do Pani nieruchomości. Służebność drogi koniecznej polega na prawie korzystania z nieruchomości sąsiedniej poprzez wykonywanie na niej przejazdu, przechodu lub – w warunkach wiejskich – także przegonu. Jak jednak słusznie uznał SN w postanowieniu z 20.11.1981 r. (sygn. akt III CRN 232/81): „ustanowienie służebności drogi koniecznej nie zawsze polega na urządzeniu drogi w ścisłym tego słowa znaczeniu, w szczególności może się wyrażać w zezwoleniu na przejeżdżanie przez grunty obciążone, a w wypadku konieczności przejazdów przez pojazdy o szerszym nadwoziu aniżeli istniejąca droga – w obowiązku tolerowania przez właścicieli gruntów przylegających do tej drogi takiego stanu, że w czasie przejeżdżania nadwozia tych pojazdów będą się znajdować w przestrzeni powietrznej nad tymi przylegającymi gruntami, z czym musi się łączyć zakaz wznoszenia w bezpośrednim sąsiedztwie drogi budynków i innych urządzeń (płotów)”.

Z uwagi na powyższe, w przypadku braku porozumienia z sąsiadem, Pani roszczenie na drodze sądowej będzie jak najbardziej zasadne. Proszę jeszcze raz porozmawiać z sąsiadem i wskazać, iż w przypadku braku dobrowolnego porozumienia skieruje Pani sprawę na drogę sądową.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93
2. Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1955 r., sygn. akt III CR 599/55
3. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 1981 r. sygn. akt III CRN 232/81

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.